beyza'nın saçlarına sinen bir geçmişin öyküsü

o zamanlar dolaplarda bu kadar utanç yoktu

kayalar kapanmamıştı

beyza sigarayı içine çekemiyordu

baş belası bir yağmurun altında durmadan kanıyorduk

zaman yoktu

dağılmıştı kiremitleri gün ertesilerin

yeniyetme düşleri sokaklara vuruyorduk

karnımızda sürekli bir dehşet uğultusu

pencereler kıymete biniyordu

fatma teyze kıyamete

ben bir rengi tam ortasından zihnime işliyordum

fatma teyze kıyamete binip günaha koşuyordu

ay gökyüzünden biraz daha ayrıydı

gece puslu

gündüz bir terzi gibi hafif ağlamaklı

dağılırken gövdemiz gün ortası bir durakta

beyza'nın saçları upuzun salınırken

para üstünü unutur gibi yaşıyorduk biraz da

telaşlı vagonlar gibi çaresiz 

bir yaşamı yeniden boyamayı bekliyorduk 

bir çocuğu yeniden doğurmak gibi

beyza'nın saçları gitgide uzuyordu