"yaşam batıl heveslerle doludur"
demedi hiç dedem
yılların -belki gençliğinin- terini sakladığı kasketini
sedirin üstüne bırakırken akşam vakti
ne düşündü bunları ne de pişmanlık duydu
bırakmış olduğu y sperminden
biz de oturup hoşaf içtik düşünmeden yine
en çok babaannem büyüdü
mor varisleriyle birlikte
büyüyüp çörek pişirdi bize
damistede rutubetli tahta kokuları
buğday, un kokuları
ve taştan ev odalarıyla
tozlu bir yaşam alanında gurur duyarken babamla
ve sevmezken beni
"yaşam batıl heveslerle doludur"
diyemezdi elbet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
neyse bişi diyon mu?